دکتر محمد زنوزی راد- متخصص کودکان- دبیر انجمن پزشکان کودکان ایران
“دولت دوستدار کودک” دولتی است که *حقوق و رفاه کودکان* را در تمام سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات خود در اولویت قرار می‌دهد. این در مورد ایجاد سیستم‌ها و فرآیندهایی است که اطمینان حاصل می‌کنند صدای کودکان شنیده می‌شود و منافع عالی آنها در تصمیم‌گیری‌ها در نظر گرفته می‌شود. در اینجا نگاهی دقیق‌تر ارائه می‌شود:
مفاهیم اصلی:
الف) رویکرد مبتنی بر حقوق:
* دولت دوستدار کودک بر پایه کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد (UNCRC) عمل می‌کند. این بدان معناست که حقوق کودکان برای بقا، رشد، حمایت و مشارکت را به رسمیت می‌شناسد و از آن حمایت می‌کند.
ب) مشارکت و صدا:
* بر ارائه فرصت‌های معنادار به کودکان و جوانان برای بیان نظرات خود و مشارکت در تصمیماتی که بر زندگی آنها تأثیر می‌گذارد، تأکید دارد.
ج) شمولیت و برابری:
* تلاش می‌کند تا اطمینان حاصل شود که همه کودکان، صرف نظر از پیشینه یا شرایطشان، به خدمات و فرصت‌های ضروری دسترسی برابر دارند.
د) پاسخگویی و شفافیت:
* خود را در قبال اقداماتش مسئول می‌داند و شفافیت را در فرآیندهای تصمیم‌گیری خود تضمین می‌کند.
چشم‌اندازها و ماموریت‌ها:
در حالی که چشم‌اندازها و ماموریت‌های خاص ممکن است بسته به زمینه متفاوت باشد، برخی از مضامین رایج عبارتند از:
چشم‌انداز:
* ایجاد جامعه‌ای که در آن همه کودکان شکوفا شوند، ایمن باشند و فرصت دستیابی به حداکثر پتانسیل خود را داشته باشند.
* ساختن آینده‌ای که در آن حقوق کودکان محترم، محافظت و محقق شود.
ماموریت‌ها:
* ادغام حقوق کودکان در تمام سیاست‌ها و برنامه‌های دولتی.
* تضمین دسترسی به آموزش با کیفیت، مراقبت‌های بهداشتی و خدمات اجتماعی برای همه کودکان.
* محافظت از کودکان در برابر خشونت، استثمار و سوء استفاده.
* ترویج مشارکت کودکان در فرآیندهای تصمیم‌گیری.
* تقویت سیستم‌ها و مکانیزم‌های نظارت و ارزیابی تأثیر سیاست‌ها بر کودکان.
* ایجاد محیط‌های فراگیر که در آن همه کودکان احساس ارزشمندی و احترام کنند.
اساساً، دولت دوستدار کودک به دنبال ایجاد محیطی است که در آن کودکان نه تنها به عنوان شهروندان آینده، بلکه به عنوان افرادی با حقوق و نیازهایی که باید در زمان حال به آنها رسیدگی شود، دیده شوند.