زندگینامه دکتر احمد سیادتی

دکتر سید احمد سیادتی در سال ۱۳۱۳ در خانواده ای متدین در شهر سبزوار متولد شد و دوران تحصیلات ابتدایی خود را در سبزوار و دبیرستان را در مشهد به پایان رساند. وی در سال ۱۳۳۲ در کنکور دانشگاه تهران رتبه پنجم را کسب کرد و به تحصیل علم طب پرداخت و پس از شش سال با رتبه اول موفق به اخذ درجه دکترا گردید.
دکتر سیادتی که از دانشجویان استاد فقید دکتر محمد قریب بود، شیفته اخلاق و تقوا و شخصیت دکتر قریب شد و همین مسئله او را به رشته اطفال علاقه مند کرد و در نتیجه به این رشته روی آورد و در سال ۱۳۴۱ متخصص اطفال شد. ابتدا در بیمارستان هزار تختخوابی و سپس از سال ۱۳۴۷ در مرکز طبی کودکان در بخش عفونی مشغول به کار شد و دانشجویان از درس های وی بهره مند شدند. وی از سال ۱۳۶۰ به ریاست بخش عفونی مرکز طبی کودکان منصوب گردید.
دکتر سیادتی در سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت و در دانشگاه تگزاس در محضر پرفسور فیلیپ برونل به تحقیقات ویروس شناسی درمورد سرخک و آبله مرغان پرداخت و به یادگیری تکنیک های آزمایشگاهی مختلف همت گمارد.
وی روش جدیدی برای تشخیص آنتی بادی ویروس واریسلازوستر بدست آورد .
در نامه ای که پروفسور برونل در وصف وی نوشت، سخت کوشی و علاقه دکتر سیادتی مورد تحسین وی قرار گرفته است. وی می نویسد: دکتر سیادتی خصایص شخصیتی برجسته ای دارد. وی یکی از سخت کوش ترین افرادی است که تا کنون شناخته ام.
از سال ۱۳۶۰ دبیر هیئت ممتحنه و ارزشیابی بورد رشته تخصصی کودکان و همچنین رشته فوق تخصصی عفونی کودکان بود و در سامان دهی امتحانات تخصصی نقش موثری ایفا کرده است.

در سال ۱۳۶۷ دکتر سیادتی به دریافت درجه استادی دانشگاه تهران نائل گردید. وی با همکاری دکتر مرندی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وقت به پایه گذاری ۹ رشته فوق تخصصی در رشته بیماری های کودکان همت گماشت.
در سال ۱۳۷۵ در انتخابات نظام پزشکی حداکثر آراء را به خود اختصاص داد و به عنوان عضو هیئت مدیره، عضو شورای عالی هیئت بدوی نظام پزشکی تهران بزرگ شد و منشا خدمات بسیاری برای پزشکان و افراد جامعه گردید.
در سال های اول بعد از انقلاب در مجتمع آموزشی پژوهشی وزارت بهداری مدیر گروه ۵ بیمارستان اطفال تهران بود و نگذاشت روند علمی و آموزشی این بیمارستان ها که با رفتن اساتید به خارج از کشور دچار کمبود شده بود لطمه ببیند . کلاس های درس استاد سیادتی همیشه مورد توجه دانشجویان بود و دانشجویان از محضر استاد فیض می بردند. وی علاوه بر تدریس، ۳۱ تحقیق در رشته عفونی اطفال انجام داد و به نوشتن و راهنمایی ۶۵ مقاله و رساله پزشکی همت گماشت. این پزشک حاذق ۱۸ کتاب پزشکی تهیه و تالیف نمود.
در۸۵ کنگره داخلی و خارجی به عنوان سخنران حضور یافت و در امور پیشگیری و بهداشت کشور فعالیت های بسیاری انجام داد از آن جمله می توان پیشگیری از تب روماتیسمی با تشخیص و درمان گلودرد استرپتوکوکی درسراسر کشور با کمک معاونت پژوهشی وزارت بهداشت، بیمار یابی سل و واکسیناسیون در منطقه ورامین، برنامه ریشه کنی فلج اطفال و عضویت در کمیته های مبارزه با بیماری های تنفسی حاد، سل، بیماری های واگیر را نام برد.
به مدت ۱۴ سال عضو آکادمی اطفال آمریکا، رئیس هیئت مدیره انجمن پزشکان کودکان ایران، عضو کمیته امتحانات پزشکان خارجی، عضو کمیته ۵ نفری بررسی علمی دانش آموختگان پزشکی خارج از کشور، شورای عالی پزشکی برای اعزام به خارج از کشور، گروه پزشکی شورای عالی برنامه ریزی، عضو گروه آموزشی بازآموزی متخصصان کودکان و بسیاری از کمیته های دیگر بود. همسرشان متخصص اطفال است و از ایشان دو فرزند پسر به یادگار مانده است که هر دو پزشک می باشند.

دکتر سیادتی سفارشی برای پزشکان داشتند:  « با توجه به اینکه پزشکان از موقعیت خاصی برخوردارند و خداوند پزشکان را به لحاظ معنوی در فضایی متفاوت قرار داده که دیگر گروه‌ها از آن برخوردار نیستند، بنابراین ما باید قدر این امر را بدانیم و با بیماران خود خوش رفتار باشیم، در بند مادیات نبوده و بیشتر به فکر سلامت بیماران باشیم. ما پزشکان باید به عنوان وسیله، وظایف خود را به نحو مطلوب انجام دهیم » و خود نیز همین گونه عمل کرد.

دکتر سید احمد سیادتی به دنبال یک سال تحمل رنج بیماری سرطان پانکراس، در ۲۸ دی ماه سال  ۱۳۸۷ در سن ۷۴ سالگی در بیمارستانی در دالاس ایالات متحده چشم از جهان فرو بست و به عالم بالا پیوست. یادش همواره گرامی باد. او یکی از چهره‌های ماندگار و موفق ایران زمین است که نامش تا ابد در ذهن ایرانیان خواهد ماند.